Crkva Svetog cara Konstantina i carice Jelene (ili Voždovačka crkva) je pravoslavni saborni hram naselja Voždovac u Beogradu. Dobio je svoj naziv početkom 20. veka, tačnije od 1903, nakon dolaska na presto kralja Petra I Karađorđevića. Na ovom mestu je vožd Karađorđe sa svojim ustanicima u toku 1806. logorovao, okupljao vojsku i sa ovog predgrađa polazio na Beogradsku tvrđavu prilikom njenog osvajanja.
Hram je sazidan 1911. godine na današnjem mestu, nakon izvesnog zastoja u gradnji usled nesporazuma oko odabira mesta gradnje. Nažalost, hram je u periodu od 1912–1919. delio sudbinu svog naroda. Bio je opljačkan, odneseno je jedno zvono, krov je brzo popustio, zidovi su se razmakli, a malo kube na sredini krova je utonulo i pretilo da se sruši.
Obnovom crkve je rukovodio arhitekta Dragomir Tadić.
Crkvu je živopisao akademski slikar Milić od Mačve, po blagoslovu patrijarha Germana. Istoričari umetnosti su ovaj rad okarakterisali kao uvod u renesansu upravo zato što su Milićeve figure oslobođene bilo kakvog šematizma i škole. U potpunosti je negirao tradiciju ikonopisa.
Živopis parohijskog doma oslikao je Vojislav Luković, dipl. slikar iz Beograda, a osveštao Patrijarh Irinej na stogodišnjicu hrama, 2011. godine.
Crkva Svetog Konstantina i Jelene slavi 27. septembra Krstovdan kao preslavu hramovne slave svetitelja zahvaljujući čijoj revnosti je i pronađen časni krst na kom je raspet Gospod Isus Hristos, jer čuva veliku svetinju-časticu Časnog i Životvornog Krsta koja je ugrađena u poveći Krst. Patrijarh German je nakon obilaska Svete Zemlje u toku Strasne sedmice i Uskrsa 1959. godine darovao Voždovačku crkvu ovom dragocenošću.
