ISTORIJA STRELIŠTA NA VOŽDOVCU

U kalendaru najstrašnijih srpskih i jevrejskih stratišta tokom Drugog svetskog rata, posebno mesto ima Strelište na kome su nemački okupatori od 6. jula 1941. do 6. novembra 1943. godine streljali preko 80 hiljada građana Beograda i Srbije. Zatočenici su dovođeni iz koncentracionih logora i zatvora na streljanje u Jajincima, gde se nekada nalazilo vojno strelište, koje su nemački okupatori pretvorili u prostor za egzekuciju. Najviše logoraša dolazilo je iz logora na Banjici, koji je organizovan s početka rata u kasarni 18. puka bivše jugoslovenske vojske, iz logora Sajmište, iz zatvora Specijalne policije, Gestapoa i logora u Topovskim šupama. Brutalna ubistva i transport logoraša poverena su nemačkom 64. policijskom bataljonu. Streljanja su vršena u ranim jutarnjim satima. A streljani osuđenici bacani su u široke rake. Tragove strašnog zločina o broju ubijenih ljudi u okupiranom Beogradu nemačka fašistička vojska pokušala je da prilikom povlačenja ukloni otvaranjem raka i spaljivanjem posmrtnih ostataka ubijenih, kako bi se uništili dokazi o genocidu. Spomen park u Jajincima podignut je 1951. godine kao obeležje monstruoznog vremena u kome su nedužni ljudi masovno streljani. Na ulazu u spomen – park 1951. godine postavljen je reljef od bronze vajara Stevana Bondarova, a tek 1988. godine ceo kompleks je preuređen i otkriven je spomenik u obliku stilizovane ptice raširenih krila, rad vajara Vojina Stojića.