Brojna arheološka nalazišta iz perioda praistorije, antike i srednjeg veka na Voždovcu svedoče o životu na ovim prostorima.
Dva lokaliteta su proglašena za arheološka nalazišta od značaja za RepublikuSrbiju: Lokalitet Strelište – Banjica gde su krajem 19. veka konstantovani ostaci antičkih grobova i Lokalitet Autokomanda – gde su pronađeni ostaci praistorijskih i srednjevekovnih slojeva.
Krajem 19. i početkom 20. veka u predgrađima i na drumovima koji vode u varoš podizane su kafane i mehane. Tako je 1870. godine na prostoru današnje Autokomande trgovac Nikola Stefanović podigao jednu mehanu. Oko nje i duž tadašnjih drumova – Kragujevačkog i Kumodraškog, na levoj obali Mokroluške reke, niklo je naselje nazvano „Kod Stefanovića plac“.
U toku opsade beogradske tvrđave 1806. godine, Karađorđe je na ovom prostoru imao jedno vreme svoj logor odakle je, sa mesta gde je danas voždovačka crkva, krenuo u oslobađanje Beograda od turske vlasti. Zbog toga su stanovnici ovog predgrađa počeli da ga nazivaju – Voždovo naselje. Ime je 1904. godine, prilikom obeleževanja 100 godina od Prvog srpskog ustanka, postalo i zvanično, a kasnije, tokom vremena naselje je dobilo naziv Voždovac.
Ministarstvo vojske je krajem 19. veka otkupilo Stefanovićevo imanje, pa su umesto mehane podignuti objekti za smeštaj topova, zbog čega je ovaj prostor nazvan – Topovske šupe. Posle Prvog svetskog rata na ovom mestu bile su smeštene auto-jedinice koje su stigle sa Solunskog fronta i radionice koje su služile za popravku automobila, a kasnije i centar motorizovane brigade vojske. Naziv Autokomanda koji je i danas u upotrebi „odomaćio se“ među stanovništvom 50-tih godina 20 veka.
Vodovod i električna mreža na Voždovac su stigli 1912. godine, a prvi tramvaj krenuo je od Slavije ka Voždovcu 1926. godine.
U arhivima je zabeleženo da su na Voždovcu 1896. godine bile izgrađene 42 kuće, a 1914. godine – 95 domova u kojima je živelo oko 600 ljudi.
Stanovništvo se uglavnom bavilo poljoprivredom i mlekarstvom, a zabeleženo je da se u ulici Vojvode Stepe nalazilo 20 zanatskih radnji (kovači, kolari, potkivači), nekoliko mehana i tri ciglane.
Poljoprivreda koja je do Prvog svetskog rata činila 95% privrede, između dva rata stagnira. Privredu čine uglavnom zanatlije, sitni trgovci i kafane. Fabrika za preradu gvožđa kod Autokomande, najveći je privredni objekat (sa 176 radnika). Pored nje postoji još nekoliko većih radionica za preradu kože i obuće, stolarija i slično. Godine 1935. podignut je Rasadnik cveća na Avalskom putu.
Između dva rata, 1931. godine, počela je planska izgradnja Činovničke kolonije, a južnije od nje, nastalo je i Predgrađe kraljice Marije. U istom periodu nastala su i voždovačka naselja Pašino brdo, Dušanovac i Marinkova bara.
